ساخت استخر فایبرگلاس

-رزین

هر بار که سازنده‌ی استخر، فایبرگلاس خرد شده یا الیاف فایبرگلاس را به کاسه‌ی استخر اضافه می‌کند، باید از رزین هم استفاده کند. رزین که دارای خاصیت چسبندگی است، به لایه‌های فایبرگلاس کمک می‌کند که به یکدیگر بچسبند، در هم آمیخته شوند و ساختار چندلایه‌ای کاملاً متراکم را تشکیل دهند. معمولاً در استخرهای فایبرگلاس از دو نوع رزین استفاده می‌شود: رزین پلی‌استر و رزین وینیل استر.

رزین وینیل استر بر خلاف رزین پلی استر با قرار گرفتن در معرض آب استخر تجزیه نمی‌شود. از این رو، لایه‌ای از رزین وینیل استر پس از لایه‌ی ژلکوت بر روی قالب کار می‌شود تا مانع از رسیدن آب به لایه‌های بعدی کاسه‌ی استخر شود. اگر کاسه‌ی استخر به این شکل ساخته نمی‌شد، این احتمال وجود داشت که لایه‌های داخلی فایبرگلاس، آب را جذب کرده و حباب‌هایی در ژلکوت ایجاد کنند که به تاول‌های اسمزی معروف هستند.

با افزودن لایه‌ای از رزین وینیل استر به استخر، لایه‌ی ژلکوت از لایه‌های داخلی استخر جدا می‌شود. پس از آبگیری استخر، هیچ آبی نمی‌تواند وارد لایه‌های رزین پلی استر شده و با آن مخلوط شود. این کار نه تنها به حفظ زیبایی استخر کمک می‌کند، بلکه از تشکیل حباب‌هایی که می‌توانند ژلکوت استخر شما را خراب کنند نیز جلوگیری می‌کند.

هنگامی که با سازندگان استخر صحبت می‌کنید، حتماً از آنها بپرسید که آیا ژلکوت استخر را نسبت به ظاهر شدن تاول‌های اسمزی ضمانت می‌کنند یا خیر. یک سازنده خوب، آنقدر به کیفیت کاسه‌های تولیدی خود اطمینان دارد که می‌تواند این گارانتی را ارائه دهد.